Jest to dalsza część historii o uniwersalnym rozpuszczalniku oraz Czarnym Rycerzu. Sknerus znowu udostępnia swoją kolekcję skarbów dla muzeum. Wystawia tam swoje najcenniejsze eksponaty, wraz z umieszczonym w osobnej sali Gęsim Jajem.

Kod obrazka: DFC PM 397D

Kolekcję centusia podziwia Arszen Lampen, którego celem jest zniszczenie całej fortuny kaczora, co przyniesie mu nieśmiertelną sławę. Zbroi, dającej mu moc niszczenia wszystkiego, co napotka,

Kod obrazka: D 19554

nie ma jednak na wystawie – nie ma jej także w skarbcu. By dowiedzieć się, gdzie się znajduje, Lampen wycina otwory stylizowane na sylwetkę Czarnego Rycerza i zmusza Sknerusa do sprawdzenia, czy zbroja nadal znajduje się w ukryciu. Gdy dochodzi do wyciagnięcia zbroi, wsuwa się w nią i ucieka na swoim skuterze. Dodatkowo, w swojej zbroi umieszcza hak, który pomógł mu uniknąć Sknerusowej pułapki – kaczor chciał przewrócić złodzieja, by ten spadł do jądra Ziemi. Na szczęście, ten sam hak pomógł Donaldowi złapać Arszena na latający skuter – niestety, i to nie powstrzymało go przed zaniechaniem kradzieży. Czarny Rycerz niszczy pojazd pechowca, a ten wpada w beczki skumbrii w tomacie (nawiązanie do wcześniejszego komiksu Rosy). Ponieważ Sknerus zablokowałby dostęp dziennikarzy do wiadomości, co działoby się w skarbcu, zniszczenie całej fortuny nie przyniosłoby Arszenowi chwały – ten za swój cel obiera więc Muzeum Kaczorowe. Jako pierwsze dezintegracji ma ulec Gęsie Jajo. Ściany tego pokoju zostały pokryte diamentem, więc Arszen wpadłby w pułapkę – niestety, wepchnął go tam dopiero Donald. By nie umrzeć, Donald wskakuje na hak zbroi, dzięki czemu Rycerz nie może trafić go swoim mieczem. Wkrótce, oboje mdleją z powodu braku tlenu – kaczory uciekają ze zbroją i wysyłają ją skuterem Diodaka w kosmos – łapią także Arszena, który jednak zbiega wraz ze statkiem wikingów. W nagrodę za bycie godnym przeciwnikiem, Sknerus dostaje jedyne dzieło jego ulubionego malarza, którego brakowało mu w kolekcji.

Jest to jedna ze zmodyfikowanych wersji historyjek o Pertwillaby Papersie. Z racji popularności Lampena, czytelnicy prosili o kolejne dzieło z Czarnym Rycerzem. Wymyślenie fabuły do kolejnej części było jednak bardzo męczące dla Rosy.

Komiks zaczyna się identycznie jak „Syn Słońca”, a kustoszem jest kustosz z „The Golden Helmet”, znajdują się tu liczne nawiązania do Barksa: Trofeum Terków i Ferków, Rubin w Paski, ćwierćdolarówkę z 1916, złote runo, koronę Majów, Bombastium (zamknięte bezpiecznie w lodówce) czy kamień filozoficzny (który powrócił do Sknerusa w Liście z Domu). Dodatkowo, europejscy redaktorzy kazali zrezygnować z wypełnienia ram obrazów na wystawie Sknerusa obrazami olejnymi Barksa: „wymyśliłem sobie, że jeśli Sknerus powie, że to obrazy jego (nienazwanego) ulubionego Twórcy, przeciętny Czytelnik nic by z tego nie zrozumiał, a fan Barksa załapałby ten żart w try-miga. Niestety europejscy wydawcy powiedzieli mi, że wydruk tak wielkich obrazów w tak cienkich kadrach (bez linii) będzie niemożliwy, więc musiałem przemyśleć całą sprawę jeszcze raz, gdy komiks był już ukończony i wysłany do Danii”. Znalazły się więc tam obrazy stylizowane na dzieła Daliego. Na szczęście, dzięki Davidowi Gersteinowi z Gemstone udało się uzyskać pierwotny efekt używając metod nowoczesnego kolorowania.

Dedykacja jest napisana do góry nogami, orientalnym stylem, na gobelinie.

Na okładce D 19554 DUCK jest schowany pomiędzy kuprami Donalda i Sknerusa, a na ilustracji FC PM 397D - na statku Wikingów.