Ukrytym powodem powstania historyjki jest fakt, że w rzeczywistości została ona zamówiona przez wydawnictwo Gladstone jako część kanadyjskiej setnej rocznicy gorączki złota. Celem komiksu, wydanego w 1995r., miało być wyróżnienie stu lat od założenia Północno-Zachodniej Policji Konnej (znanej teraz jako Kanadyjska Królewska Policja Konna) na forpoczcie w Jukonie. Moim pierwszym problemem było więc znalezienie sposobu na powiązanie tejże służby bezpieczeństwa z przestrzegającym prawa Sknerusem McKwaczem. Jeszcze raz wróciłem do zaginionego segmentu z Back to the Klondike. Te strony opowiadały historię porwania Złotki przez Sknerusa na jego działkę, gdzie zmusił ją do pracy przez cały miesiąc, by pokazać jej jak ciężko poszukiwacze pracowali na złoto, które było podstawą jej złodziejskiego interesu w saloonie do blackjacka. Właśnie to uprowadzenie mogło być idealnym powodem dla Złotki, by wysłać Konnych na Sknerusa. Co tak naprawdę stało się w Dolinie Białej Śmierci podczas porwania Złotki? 10 lat po ukończeniu tej historyjki, zakończyłem swoją jukońską trylogię dodając rozdział między Królem Klondike a Dwóch Sercach w Jukonie, tj. poprzednią historyjkę z tego tomu. Ale tak naprawdę nigdy nie pokazałem co stało się tej długiej nocy w chatce w Dolinie Białej Śmierci? Niech każdy z nas, fanów kaczek, ma swoją własne wyobrażenie. Mam swoją własną koncepcję, ale mimo wszystko to komiks Disneya!

Wykorzystałem trzech rzeczywistych ludzi jako towarzyszących bohaterów tej przygody. Oczywistą jedynką na liście jest Superintendent Samuel Benfield Steele. Steele w kanadyjskiej historii był postacią o mitycznej wielkości - prawdziwy superkonny z niewiarygodnymi osiągnięciami, odwagą, mądrością i wyglądem. Nie był bufonem, takim jak przedstawiam go w historyjce, ale całość ma wyglądać jak komedia, więc było mi łatwo zarysować humor parodiując legendarne wartości Steele'a. W rzeczywistości wyglądał tak jak go narysowałem (oczywiście oprócz kulkowatego nosa), pokazałem go również w poprawnym umundurowaniu, przystrojonego właściwymi odznaczeniami i medalami.

Drugim z nich był inspektor William Scarth. Wybrałem go, ponieważ jego aparycja cieszyła się nie lada uznaniem nawet w 1898r., z jego nawoskowanymi wąsikami i monoklem. Nie pokazuję jego nieprawości, w scenie, gdy decyduje się na złożenie papierów na przejęcie działki Sknerusa. Prawdą jest, że Konni mieli najlepsze tereny złotonośne w całym Jukonie, ponieważ najłatwiej i najwcześniej dostali się na te tereny. Nie pozwalam Scarthowi na zrzeczenie się obowiazków? Zauważcie że na końcu historyjki rondo jego kapelusza jest takie jak przedtem - zawsze równe pod kancik.

Po trzecie, wykorzystałem Jacka Londona, kolejną osobę rzeczywistą, która stała się sławna opisując doświadczenia z jukońskiej gorączki złota. To z pewnością ktoś, kto mógłby rozpoznać charakter i wspaniałość Sknerusa McKwacza!

Jeśli chodzi o Dawson, moje ujęcia na miasto zawierają oryginalne nazwy saloonów, hoteli, sklepów, a nawet jednego dentysty. Biedne miasto naprawdę paliło się raz na miesiąc (będąc w 100% z drewna). Na dodatek, w styczniu 1898r. naprawdę miała miejsce kryzysowa dostawa żywności do głodującego i zasypanego śniegiem miasta; zorganizowana przez grupkę Lapończyków, których z saniami i reniferami sprowadził z Europy kanadyjski rząd.

Dlaczego wprowadzam się w takie kłopoty, próbując nadać moim komiksom tyle autentyczności, podczas gdy to tylko ogranicza moje narracyjne umiejętności, zwłaszcza że czytelnicy są przekonani, że sam wymyślam te wszystkie szczególiki? Dlatego że to przyjemność! Łatwo jest wymyślić przygodę, w której nie ma autentyczności. Ale wybranie rzeczywistych wydarzeń historycznych i splatanie ich razem w (oby) interesującą opowieść wydaje się być nie lada wyzwaniem. Osobiście wolę czytać historie (albo oglądać filmy) tworzone w ten sposób i mogę tylko mieć nadzieję, że zgodzi się ze mną część czytelników.