Jest to ostatnia, dwunasta, część Życia i Czasów Sknerusa McKwacza. Komiks zaczyna się całkowicie inaczej niż poprzednie części – od programu w telewizji, który opowiada historię najbogatszego kaczora na świecie. Oglądają go Donald z Siostrzeńcami, którzy są w drodze na świąteczny obiad w rezydencji Sknerusa. Dochodzi do konfrontacji charakterów – nerwowego Donalda i Sknerusa oraz dziecięcego Siostrzeńców. Sknerus zaprowadza więc rodzinę do skarbca, by pokazać im swoją fortunę, w którą młodzi niedowierzają. Przed komorą skarbca Donald szydzi z dziesięciocentówki, co doprowadza staruszka do szału – otwiera drzwi sejfu i ukazuje im morze pieniędzy, które zarobił ciężką pracą. Gdy Sknerus napawał się widokiem, w drzwiach stanęli przebrani za Mikołai Bracia Be, którzy zamknęli rodzinę w małym kantorku. Po docinkach ze strony Donalda Sknerus niszczy drzwi kilofem, ładuje kufer na powóz konny i zaczyna gonić uciekających złodziei. Rzuca w nich kolejno talerzem do płukania złota i bumerangiem, aż wreszcie łapie wszystkich Braci Be na lasso. Dziadka Be obezwładnia rzutem śnieżką z Gęsim Jajem w środku. Po powrocie do skarbca Sknerusa McKwacz wpada w ponowną melancholię, z której wyprowadzają go Siostrzeńcy. Sknerus postanawia wrócić do świata finansów i robi coś, czego od dawna nie robił – zaczyna się pławić w złocie, co wprawia w osłupienie jego rodzinę.

Oryginalnym tytułem tego rozdziału miał być "The Recluse of McDuck Manor” (i rzeczywiście, z takim tytułem komiks ukazał się w Europie, w Ameryce komiks nosi tytuł "The Richest Duck in the World"). Oryginalna wersja ma 16 stron. Jednak specjalnie dla Gladstone Don dorysował kolejne trzy strony (a dokładniej kadry o równej powierzchni trzech stron) (ta wersja ukazała się też w Polsce): strona 4, kadry 8-10 (spacer po sali trofeów); strona 5, kadr 5 (Sknerus spotyka siostrzeńców) jest przerysowany, następnie kilka jest zwężonych, by zrobić miejsce na nowe; strona 6, kadry 8-10 (znów sala trofeów); strona 11, kadry 9-10 (wyciągają kufer Sknerusa); strona 12, kadry 5-9 (Bracia Be patrzą się na idące kaczory); strona 14, kadry 3-6 (więcej walki!); strona 15, kadry 1-2 (j/w); strona 16, kadry 5-7 (psychodramat w skarbcu); strona 17, kadry 8-10 (zemsta Sknerusa za pierwsze spotkanie z Donaldem). Rosa umieścił tutaj także mały osobisty gag – nagrodę Willa Eisnera, którą otrzymał za najlepszy komiks roku w 1995. W trzecim kadrze strony siódmej kwestia "jeśli przysuniesz się trochę bliżej, będę mógł dać Ci po głowie laską" to jeden z klasycznych wersów Clintona Webba z jednego z jego pierwszych filmów, "Laura". A "totalnie stuknięty matoł" to przezwisko jakiego używa prof. Fate wobec Maxa w "The Great Race". To, co mówi Sknerus o Gęsim Jaju na str. 15 to kwestia Humphrey'a Bogarta na temat czarnego ptaka w "The Maltese Falcon". Ostatnia strona komiksu jest niepodzielona na kadry – jest to jedna z niewielu sytuacji w historii komiksu disneyowskiego (np. Barks zrobił tak tylko dwa razy)!

„Czy uważam że McKwacz to Charles Foster Kane? Nie, wcale nie! Kane "odziedziczył" całe swoje pieniądze, a Sknerus musiał na nie ciężko zapracować. Nie mogę nic zrobić z tym, że są do siebie podobni i w takim samym stopniu nieuczciwi. Kane spędził życie na zastanawianiu się jak sobie dogodzić pieniędzmi, zapewniając sobie szczęście. Ze Sknerusem jest inaczej. Nie zastanawiał się, co może kupić za pieniądze (bo oczywiście nigdy ich nie wydawał!). Uważał je za wspomnienia. Nerwowa ochrona fortuny odróżnia go od Donalda, dla którego McKwacz jest świrem. Zawsze mówiąc to, myślę o "Only a Poor Old Man", będącym dla mnie najlepszym komiksem wszechsukcesów... Barks zrobił to bardziej elokwentnie niż ja w 212 stron.

Paplam? To może opowiem o barksowskich nawiązaniach z historyjki. Oczywiście najbardziej odwołuję się do pierwszej historyjki ze Sknerusem - "Christmas on Bear Mountain", która jest podstawą mojego komiksu, który wpasowuje się tuż przed ostatnią stroną "Bear Mountain". Innymi słowy, tuż po wydarzeniach z Niedźwiedziej Góry, a przed kolacją u Sknerusa. Oczywiście nie superdokładnie. U Barksa Sknerusa ma inne okulary niż te, które znamy dziś. W dodatku nie jest bardzo żywy, bo w/g logiki musiał spać bo akcji na Niedźwiedziej Górze. Szofer jest troszeczkę inny, widać to w stronach narysowanych dla Gladstone, ale o tym później... Zawsze planowałem połączyć rozdział podsumowujący właśnie z "Bear Mountain".

Jest tu kilka rzeczy, których z przyjemnością mogę wyjaśnić oraz kilka, których wyjaśnień nie potrzebują. Po pierwsze, dlaczego nie słyszeliśmy o Sknerusie przed 1947? Dlatego, że tak chciał i nikogo nie obchodziła jego fortuna? Chciałem też pokazać McKwacza legendę i jak zmienił się jego wizerunek przez 30 lat, np. jego dziesięciocentówka stała się "szczęśliwa" dziesięciocentówką. A przecież każdego pensa zarobił ciężką pracą i jest to sprzeczne ze sposobem zachowania hardego McKwacza, dla którego pieniądz to pieniądz!

Chciałem narysować coś specjalnego w ostatnim, największym kadrze, więc zrobiłem scenę z monetami w skarbcu. Każdą (!!!) monetę rysowałem za pomocą osobnego szablonu! Najbardziej szalenie szczegółowy kadr w całej serii!”.

Kod obrazka: ARC US 296

„Jak zwykle Sknerus został pięknie pokolorowany. ale ten @#$% nieokładkowy papier przynajmniej raz dobrze się spisał pokazując tę mroczną nocną scenkę. Na początku chciałem pokazać starego, pokonanego Sknerusa w łapach Dziadka Be, ale zdecydowaliśmy że to zbyt ponure i narysowałem go w wersji "normalnej". Nie jest to przejrzysty rysunek, ale jeden z siostrzeńców wskazuje worek pieniędzy biednego McKwacza, który niesie Brat Be. Kuper Donalda znów jest za mały! A niech to!”.

DUCK ukryty jest na banknocie znajdującym się w prawym górnym rogu kadru.

Dedykacja na okładce jest na 4 monetach pod banknotem w otwartym worku.