| Opis: | Jest to jedenasta część sagi o Wujku Sknerusie. Obejmuje ona najdłuższy okres w życiu kaczora, jak i jest ostatnią z dłuższych części „Życia i Czasów…”. Sknerus wysyła się wraz z działem do swojego skarbca, by skontrolować, jak jego siostry radzą sobie z napływającym majątkiem. Hortensja i Matylda czynią mu wyrzuty, że sam nie opiekuje się skarbcem, na co Sknerus odpowiada historią o pokonaniu klanu McSkunksów. McKwacz mdleje na wieść, że siostry zatrudniły sekretarkę, pannę Matyldę Stempel i cały sztab urzędników. Dodatkowo, kaczki postawiły ultimatum – chcą wyruszyć ze Sknerusem na wyprawę. Rodzeństwo wyrusza do wioski plemienia Kwak Kwaków, gdzie kupuje kopalnię diamentów za 25 centów. Siostry zaczynają się wstydzić brata, który zagubił wszystkie swoje dobre cechy charakteru. Gdy dociera do wioski Zulusów, zostaje postawiony przez Fulą Zulą, który pokazuje mu, że jego rodzina cierpi z jego powodu. Sknerus nie dopuszcza takiej myśli do siebie i w ramach zemsty demoluje wioskę Zulusów. Siostry uciekają, gdyż nie mogą patrzeć na zmienionego Sknerusa. By dostać cenną ziemię od Fuli Zuli, przebiera się i uwalnia uwięzionego wodza. Ten, po podpisaniu umowy, orientuje się co zrobił i rzuca na McKwacza klątwę Bombie-Zombie. Gdy Sknerus wraca do obozu, sióstr już tam nie ma. Sumienie nie daje mu spokoju – przypomina sobie wszystkie sceny z życia, kiedy mówił o swojej uczciwości. Postanawia więc dogonić siostry, lecz na przeszkodzie staje mu Bombie Zombie. Na szczęście dla kaczora, Zombie go nie poznaje i Sknerus może udać się w pogoń za Hortensją i Matyldą. Po drodze jednak zatrzymują go kolejne interesy – m. in. spotkał się z Robertem Pearym, kupił swój rozpoznawalny cylinder czy też jajka Fabrege’a, odnalazł rubin w paski, negocjował z Janem Jakubem Astorem na Titanicu, szukał skarbów w zatopionych statkach czy też zaginionego Eldorado. Wreszcie, na wysepce Rippan Taro, dopadł go Bombie Zombie – szaman plemienia cofnął klątwę Fuli Zuli, lecz Sknerus zapłacił za to wysoką cenę – musiał oddać rubin. Po 27 latach podróżowania Sknerus wraca do Kaczogrodu całkowicie zmieniony. Gdy wreszcie dociera do Skarbca, czeka go tam przyjęcie-niespodzianka. Chciwość przysłania jednak Sknerusowi dosłownie wszystko – wyrzuca krewnych z budynku. W skarbcu zostaje tylko młody Donald, który daje kopniaka w kuper Sknerusowi. Starzec wyrzuca i jego, a gdy studiuje raporty finansowe zdaje sobie sprawę, jak wielki błąd popełnił. Ruszając w pogoń za krewnymi, odnajduje największą niespodziankę, jaką zrobiły mu siostry – na liście najbogatszych strzałka z pozycją Sknerusa znalazła się na koronie – Sknerus został najbogatszym kaczorem na świecie.
Rosa o tym scenariuszu: ”Kiedy zrobiłem plan wszystkich 12 części, w 1991, wiedziałem, że numer 11 będzie powalający. Będzie trudniejszy do stworzenia w porównaniu z innymi. Do tej pory miałem pieską sytuację, bo przedstawiałem około 5 lat z życia McKwacza na 15 stronach. Lecz odkąd zdobył on fortunę w Jukonie i osiedlił się później w Kaczogrodzie, przez kolejne 45 lat jego życia niewiele się wydarzyło. Aby dotrzeć do opowieści z Niedźwiedziej Góry, muszę opowiedzieć o historii od 1902 roku. Ale co interesującego można z tego epizodu wybrać?
 |
Inny problem jest poważniejszy. Chciałem uwzględnić każdy fakt z życia Sknerusa, o którym było mi wiadomo z historyjek Barksa i dusić się z nieścisłościami. Aż tu nagle przypomniał mi się komiks "Vodoo Hodoo", jeden z pierwszych, w którym występował Sknerus, zanim okazało się że będzie okropnie sławny. Jest to historyjka pełna rasistowskich stereotypów, oraz faktów, które nie mogły mieć miejsca w przeszłości - np. że McKwacz zarobił swój drugi miliard w Afryce aż w 1879 (70 lat przed 1949!). Najgorsze było tam przedstawienie Sknerusa jako okrutnika zabierającego bezpodstawnie ziemię. A chciałem ominąć ten wątek!
W końcu obydwa problemy się samorozwiązały. Mogłem wykorzystać pomysł bardziej chciwego, cynicznego sknery, prawie jak Granita Forsanta. Ten kroczek do tyłu byłby dla niego kolejną nauczką. Nadal pozostał wątek jak odróżnić Sknerusa od Donalda - ale w końcu rozwiązałem wszystkie nieścisłości prócz daty 1879. Musiałem rysować Fulę Zulę zgodnie z narzuconym przez Disneya poprawnie politycznym stylu, tj. bez wielkich nosów i różowych brwi, tak jak możecie zobaczyć w reprintach komiksu Barksa. Zmianę tę zauważyli kolekcjonerzy i zarzucili mi, że inni czytelnicy mogą nie skojarzyć ze sobą postaci z Vodoo Hodoo i mojego komiksu (mimo tego, że zachowałem oryginalne, ostre kły Fuli, ale zmieniłem źrenice Bombiego).”.
Rosa nawiązuje także do mnogiej ilości komiksów Barksa: Armata pochodzi z WDC 134, kwartet smyczkowy - "City of Golden Roofs", Matylda Stempel - "The Midas Touch", "Gwiazda świata" - "The Money Champ", plemię "Kwak Kwaków" - "Bongo of the Congo", "podlewaczki trawników na Saharze" – „The Mines of King Solomon", "kapelusze przeciwdeszczowe w Jemenie" - "McDuck of Arabia", "sprzedawał wiatr młynarzom w Holandii" - "Flying Dutchman", "Ten kapelusz kosztował 2 dolary w 1910" - "Lemming with the Locket", "sprzedawałem bałajki" - "City of Golden Roofs", rubin w paski - "The Status Seeker", "skarby na południowym wybrzeżu Hiszpanii" - "Only a Poor Old Man" (kadr z tej historyjki został nawet przerysowany!), "plantacja drzew kauczukowych" - "Swamp of no Return”, wątek złotego człowieka - "The Gilded Man", słabość Sknerusa do herbaty z gałki muszkatołowej - "Spicy Tale" (trzeci kadr osiemnastej strony), "niedaleko Bagdadu został napadnięty [...]" - to nawiązanie do "Only a Poor Old Man", w następnych kadrach McKwacz stosuje tę samą sztuczkę jak właśnie w tamtej opowiastce; tresowane kormorany pochodzą również z tego komiksu. "Ptasznik z Wall Street" pochodzi z "How Green Was My Lettuce" a Maharadża Jaksiemastanu (w pierwszej wersji Howdystanu) z "Pomnika Sknerusa".
W siódmym kadrze strony siódmej, Fula mówi "Mgawa niktimba" – jest to okrzyk Johna Weissmulera, a oznacza to "słoniu - chodź tu i zniszcz całą wioskę prócz chaty, w której jestem" albo "gepardzie, zaprzestań być taki wobec Jane". Krzesła w siódmym kadrze strony szesnastej to oryginalne krzesła z Titanica. Ostatnia kwestia Matyldy "ma pieniądze i i to co za nie może kupić", oryginalnie jest wypowiadana przez Mister Scratcha (Waltera Hustona) w niedawno odrestaurowanym klasyku z 1941 - "Devil and Daniel Webster".
To pierwsza z historyjek z innymi rysunkami na stronie 9 i 17, jeśli komiks jest dzielony na 3 części. Cenzorzy dokonali także nikłych zmian, m.in. usunęli maski w chatce Fuli.
Kod obrazka: D 11745
|
"I tutaj znowu reprint z niemieckiego "Don Rosa Album", znowu przekręcono rysunek w odbiciu lustrzanym, ponieważ owalne zdjęcie zasłaniałoby Bombiego. Portrecik zasłania nazwę Titanika, co ma być niespodzianką, informacją, której nie powinno się ujawnić na okładce. W dodatku niemiecka wersja była przycięta i nie było widać, że Sknerus nie ma gdzie uciec. Aha, nie męczcie mnie pytaniami, czy niebo tamtej nocy było bezgwiezdne czy wręcz przeciwnie. Ładnie tu wygląda mroczne spojrzenie Sknerusa. A kolorowanie Bombiego mnie doszczętnie za-hip-no-ty-zo-wa-ło.".
|
