Bracia Be kradną nowy wynalazek Diodaka, który miał zrewolucjonizować pracę psychiatrów – maszynę, która umożliwia wnikanie do snów. Chcą uzyskać szyfr do sejfu, pytając o niego śpiącego Sknerusa – który nie mógłby wtedy kłamać! Obrabowany Diodak dzwoni po Donalda i Siostrzeńców, którzy mają pomóc uratować fortunę Sknerusa. Niestety, jedynym sposobem jest wniknięcie Donalda do snu, który pomógłby zatrzymać sekret w tajemnicy. Bracia Be trafiają z początku do wspomnień z Pizen Bluff. Tam okazuje się, że gdy postacie wypadną zza granicy wspomnień, budzą się - i jest to jedyne wyjście, by ocalić pieniądze centusia! Następnie Sknerus przenosi się do Australii, gdzie nawiązuje do „Gościa krainy snów”. By pomóc kaczorom w ucieczce, Siostrzeńcy starają się wydawać dźwięki, nawiązujące do różnych przedmiotów – np. koni czy samochodów. Niestety, udaje się im tylko przenieść akcję w czasy, kiedy Sknerus był Władcą Missisipi. Siostrzeńcom znowu nie udaje się uratować wujków – zatapiają niechcący statek, a akcja przenosi się na Titanica. Gdy kolejny statek tonie, Sknerus zaczyna śnić o swojej przygodzie z braciami Jesse w czasach, kiedy pasał bydło na Badlandach. Dzięki Donaldowi znowu kaczorom udaje się uciec, a kolejny z Be wraca ze snu. Donald trafia samotnie do Glasgow, którego początkowo nie poznaje. Mija młodego Sknerusa-pucybuta, a sam znajduje dom McKwaczów, a w nim – swoją mamę, Hortensję. Gdy zaczyna z nią „rozmawiać”, zostaje wyrzucony przez okno przez Fergusa tuż obok stanowiska Sknerusa. Niestety, Bracia Be także odnajdują centusia. Dzięki fortelowi Donalda, jeden z Be budzi się, jednak ostatni z Braci stara się wycisnąć informacje od Sknerusa. Wszystko zmienia się dzięki Siostrzeńcom, którzy podstawiają śpiącemu kaczorowi pod nos Gęsie Jajo – akcja przenosi się do płonącego kasyna w Dawson, gdzie kaczory spotykają Złotkę. Dzięki bratu Be, Sknerus nie zostaje

Kod obrazka: D 18589

trafiony bryłą lodu, więc sen, który zwykle się kończył, trwał nadal. Kaczor w sile wieku pokonuje ostatniego Brata Be i wyrzuca go za okno, budząc go, a następnie zostaje sam na sam ze Złotką, wyrzucając z pod scenę Donalda. Siostrzeńcy chcą obudzić Sknerusa, by opowiedzieć mu, co się działo, jednak zabrania im tego wujek – wie, że centusiowi śni się wreszcie coś innego, niż zwykle.

Oto, co sam Don mówi o tej historyjce: „A oto i? "bonusowy" komiks dla Was! Nie jest on tak naprawdę częścią Życia i Czasów, nie jest rozdziałem "A", "B" czy nawet "C". Jest jednak opowieścią w lwiej części opartej na tej serii - i jest jedną z tych kilku historyjek, z których jestem bardzo dumny! Jest niezwykła pod wieloma względami:

Uwaga końcowa do tego komentarza, a zarazem najlepszy dowód na to, dlaczego zniechęcać czytelników do wysyłania takich pomysłów: w zamian za ideę, zaproponowałem fanowi z Francji kolorowy rysunek i oczywiście dozgonne wzmianki jego nazwiska w tekstach takich jak ten. Ale z jakiegoś powodu, chciał pozostać anonimowy i poprosił tylko, bym umieścił jego inicjały w pierwszym, dużym kadrze, razem z moją ukrytą dedykacją D.U.C.K. Wydawało się to dziwnie skromne, ale OK, zrobiłem co prosił (sprawdź, czy możesz znaleźć jego trzy inicjały). Później, kilka lat po stworzeniu komiksu, zdarzyło mi się obejrzeć film pt. „The Cell” - przygoda i akcja o psychoterapeucie, który wykorzystuje nową, rewolucyjną maszynę, która pozwala jego mózgowi do wejścia w umysł pacjenta i uzyskać potrzebne informacje, podczas interakcji z myślami. Sprawdzając, dowiedziałem się, że film zadebiutował na miesiąc przed otrzymaniem pomysłu od pomocnego fana. Zbieg okoliczności? Może. Mam taką nadzieję! Gdziekolwiek leży prawda, czy nie była to ładna historia (a zwłaszcza jej ostatnia strona) na zwieńczenie tomu? Tak myślę!”.

Jest to ostatnia historyjka, jaką wykonał Don przed protestem w związku z polityką Egmontu.

Dedykacja ukryta jest w płomieniach za Złotką. Dodatkowo, znajduje się tu dedykacja dla francuskiego fana, który wpadł na pomysł tego komiksu (FSM) - na żyrandolu.

DUCK na okładce znajduje się na zasłonie po lewej stronie łokcia Donalda.