| Opis: | 
Kod obrazka: ARC DDA 12 |
Siostrzeńcy zamierzają namówić Sknerusa, by ten sponsorował wyprawę Młodych Skautów do Peru, by móc zaprowadzić z powrotem do domu kwadratowe kury. Centuś zgadza się, pod warunkiem, że będzie mógł negocjować z nimi w sprawie kupna kwadratowych jaj. Ta informacja dociera do Granita, który postanawia go śledzić - wylatuje za nim do Peru. Szybko dogania ich i kradnie kurczaki, które wiedzione instynktem udają się do swojego domu. Do tego samego celu docierają wkrótce kaczory, które są witane gigantyczną ucztą na cześć Donalda – co ciekawe, wszyscy mieszkańcy chodzą we wdziankach Donalda i jedzą hamburgery. Sknerus wygłasza przemowę i pokazuje swoją dziesięciocentówkę – wywołuje to oburzenie u Okropniaków, którzy zamierzają umieścić bogacza w kamieniołomach. Ucieczkę Kaczorów przerywa Granit Forsant, który spada ze szczytu na Sknerusa. Na domiar nieszczęścia jego monetę połyka jedna z kur. Gdy centuś zostaje umieszczony w obozie, Granit próbuje ubić interesy z tubylcami. Jedyną rzeczą, jaką chcą mieszkańcy, jest woda sodowa z lodami – by ją zdobyć, Forsant i Kaczory muszą połączyć siły. Donaldowi udaje się wywalczyć uwolnienie Sknerusa, jeśli uda im się donieść deser. Gdy w końcu udaje się im zdobyć niezbędne składniki, Bur postanawia złamać warunki kontraktu. Siostrzeńcom udaje się jednak zrobić równie dobry deser lodowy. Granit w międzyczasie rzuca w Sknerusa jajkiem, z którego wypada dziesięciocentówka. Gdy kaczory biegną do prezydenta, są zdumieni przemianami Doliny – staje się ona miastem McKwaczów i Forsantów. Zmieniają także swoje wymagania – oczekują od biznesmenów pieniędzy, które mogliby trzymać w nowym skarbcu. Sknerus ofiarowuje więc miliard dolarów, dzięki czemu zyskuje sobie ich poklask. Wbrew oczekiwaniom skąpca, prezydent Okropniaków tnie je na pół, by było ich więcej, co powoduje załamanie Sknerusa i Forsanta.
Kod obrazka: FC PM 330D |
”Stworzyłem "Return to Plain Awful" dla Gladstone Comics w 1988 roku. Jest to oczywiście sequel do jednej z klasycznych historyjek Carla Barksa pt. "Lost in the Andes". To był jedyny sequel, jaki Gladstone chciał abym narysował, ponieważ musieli wyjaśnić obecność Sknerusa na ostatnim obrazie Carla Barksa przeznaczonym na rynek kolekcjonerski. Przedstawiał on Równinę Okropności [org. "Plain Awful" - przyp. tłum.], czyli miejsce, którego w McKwacz tak naprawdę nie odwiedził. Do każdego sprzedanego obrazu dołączano moją historyjkę. Zwykle Gladstone prosił, żebym nie robił takich prac, ponieważ amerykańscy Czytelnicy nie skojarzą, że elementy komiksu nawiązują do Barksa, w porównaniu do odbiorców europejskich. Później dowiedziałem się, że ten sequel był jednym z powodów, dla których zostałem poproszony o rysowanie historyjek przez duński Egmont. Komiksy Barksa były bardzo znajome europejskim fanom Barksa i dlatego prosili o kontynuacje jego największych prac. A jeśli mielibyście wybrać najbardziej znany komiks Barksa na świecie, na pewno nosiłby tytuł "Lost in the Andes". Czy europejscy czytelnicy znają klasyczne przygody tak jak Amerykanie? Nie, nie. Nie uda mi się zrobić takiego porównania. W Europie nie ma absolutnie żadnych innych bardziej znanych i lubianych amerykańskich komiksów niż Barksa. Pewnego razu, gdy byłem w Oslo, lub w Kopenhadze, albo jakimś innym mieście zobaczyłem na dużej ulicy w centrum pewien sklep, którego wystawę urządzono na wzór Równiny Okropności. Projektant wiedział, że każdy przechodzień zauważy nawiązanie do znanego komiksu i będzie mile zaskoczony.
Był to pierwszy sequel do historyjki Barksa, jaki zrobiłem (chyba, że każdy komiks ze Sknerusem potraktujemy jako sequel "Christmas on Bear Mountain" (pol. "Wielka Niedźwiedzica”). I tak, pozwoliłem sobie na lekkie smaczki. Na dole strony trzeciej można zobaczyć Maharadżę Jaksiemastanu, Lazura Indygo, agenta rządu Brutopii, Ryta McFajfusa [org. Chisel McSue - przyp. tłum.], czy Gruchuda Długie-Rogi [org. Longhorn Tallgrass - przyp. tłum.] próbujących wyśledzić miejsce, do którego zmierza Sknerus.
Tak jak wspomniałem, robienie następnej części starego komiksu Barksa nie jest tak proste, jak stworzenie całkiem nowego scenariusza zupełnie od podstaw. Nie mogłem sobie pozwolić na własne wstawki, byłem zmuszony opierać się na istniejących faktach i po prostu wrysowywać je w łamy nowej historyjki. W tym przypadku potrzebowałem powodu, dla którego Kaczory wyruszyłyby w podróż do Równiny Okropności wraz ze Sknerusem. To nie było zbyt trudne - Młodzi Skauci chcieliby, aby biedne, przesiedlone koguty wracały do swojego domu, a Sknerus chciał dorwać jajka w kostkach, które jak wiadomo z komiksu Barksa były dość cenne. Ale co się wydarzyło w Równinie Okropności od czasu wizyty Donalda? Skoro dzięki Amerykaninowi z Alabamy nabyli południowy akcent, tak jak jest powiedziane w komiksie Barksa, to Kaczory z pewnością zapisały się w ich zamkniętej kulturze. I tak, zamiast dżentelmenów z Południa nasi bohaterowie zastali zmienioną Równinę Okropności - upodobnioną do ich ostatniego gościa, Kaczora Donalda, przeciętnego Amerykanina z przedmieść. Później Okropniacy przechodzą kolejną metamorfozę, dzięki nowym gościom (Sknerusowi i Granitowi) i jeśli spojrzycie na ostatnią stronę, zauważycie sugestię, że mogą być w trakcie zakładania nowej chorągwi Młodych Skautów.
Ale zawsze w sequelach muszą znaleźć się błędy. Stary myśliwy, który pojawia się tak jak u Barksa, w "Lost in the Andes" powiedział, że nie widzi nic bez okularów. Fani Barksa zapytali mnie, jak to możliwe, że w mojej kontynuacji został górskim przewodnikiem. Hmm? Nowe soczewki kontaktowe z Cuzco?”
Z powodu długości komiksu Egmont postanowił podzielić komiks na cztery części o równej długości – wydawnictwo musiało więc usunąć poszczególne kadry, by zrobić miejsce na podsumowania poprzednich części. Dokonano więc przearanżowania układu kadrów.
|
